மூன்று முன்னணிகளை வற்புறுத்திய 15ஆவது மாநாடு கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கு ஒவ்வொரு மாநாடும் ஒரு முக்கிய நிகழ்வாகும். ஏனெனில் இது கட்சிக்கு தனது கொள்கையை மதிப்பீடு செய்ய வும், அது எவ்வாறு செயல்படுத்தப்பட்டது, எத்தகைய முடிவுகளைத் தந்தது என் பதை ஆராயவும் உதவுகிறது. ஆனால் சிபிஐ(எம்)இன் 15வது அகில இந்திய மாநாடு, சர்வதேச அளவில் மிகவும் சிக்கலான சூழலிலும், தேசிய அளவில் பெரும் சிக்கல்கள் நிறைந்த காலகட்டத்திலும் நடைபெற்றதால் வரலாற்று முக்கியத்து வம் வாய்ந்ததாக அமைந்துள்ளது. வர்க்க சக்திகளின் உறவில் மாற்றம் கொண்டு வந்து இடதுசாரி மற்றும் ஜனநா யக சக்திகளை வலுப்படுத்துவது எப்படி என்ற கேள்விக்கு இந்த மாநாடு என்ன பதில்களை தரும் என்பதை கட்சி வட்டாரங்களுக்கு வெளியே இருந்தும் கூட பெரும் பிரிவு மக்கள் எதிர்பார்த்தி ருந்தனர்.
புதிய வளர்ச்சிகள்
14வது மாநாட்டுடன் ஒப்பிடுகையில், சர்வதேச நிலைமையில் சில நேர்மறை யான மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. “கம்யூனிசத்தின் வீழ்ச்சி” குறித்த முதலா ளித்துவ உலகின் ஆரம்பகால உற்சாகம் பின்வாங்கியுள்ளது. முதலாளித்துவ நாடுகளில் நீடித்த பொருளாதார மந்த நிலை, இந்நாடுகளில் தொழிலாளர் வர்க்கத்திடையே வளரும் எதிர்ப்பு மற்றும் ஏகாதிபத்திய நாடுகளுக்கிடையே அதிகரித்துவரும் முரண்பாடுகள் ஆகியவை இதற்கு காரணம். இன்றைய உலகில் முக்கிய முரண் பாடு ஏகாதிபத்தியத்திற்கும் சோசலிசத் திற்கும் இடையேதான் என்பதை மாநாடு மீண்டும் வலியுறுத்தியது. அமெரிக்கா, குறிப்பாக கியூபா புரட்சியை தோற்கடிக்க தன்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்து வருகிறது. வட கொரியாவின் மீது அணு ஆய்வு விவகாரத்தில் அழுத்தம் கொடுத்து, சீனாவை வர்த்தக சார்ந்த பொருளாதார விவகாரங்களில் மிரட்டி யும் வருகிறது. கருத்தியல் ரீதியாக, தற்போதைய உலகில் மார்க்சியத்தின் செல்லுபடித் தன்மையை கேள்விக்குள்ளாக்கும் ஏகாதிபத்திய தாக்குதலை எதிர்க்க, கட்சி கொல்கத்தாவில் 19 கட்சிகளின் பங்கேற்புடன் ஒரு கருத்தரங்கை மார்க்சி ஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஏற்பாடு செய்தது. விரிவான விவாதங்களுக்குப் பிறகு, ஒவ்வொரு நாட்டின் குறிப்பிட்ட சூழலுக்கு ஏற்ப பயன்படுத்தப்படும்போது மார்க் சிய-லெனினிய அறிவியல் முன்பு போலவே இன்றும் செல்லுபடியாகும் என்ற முடிவுக்கு கருத்தரங்கு வந்தது.
தீர்மானம் மீதான விவாதம்
15 ஆவது மாநாட்டு வரைவு அரசியல் தீர்மானம் மீதான விவாதம் இரண்டு நாட்கள் நடைபெற்றது. சர்வதேச நிலைமை தொடர்பாக, சோசலிசத்திற்கு ஏற்பட்ட கடுமையான பின்னடைவுகள் மற்றும் சோவியத் யூனியனின் சிதை வின் காரணங்களை ஆழமாக ஆய்வு செய்வதாக அளித்த உறுதிமொழியை கட்சி நிறைவேற்றத் தவறியது என்பது முக்கிய அம்சமாக முன்வைக்கப்பட்டது. சென்னை மாநாட்டில் விவாதிக்கப்பட்ட “சில கருத்தியல் பிரச்சனைகள்” என்ற தீர்மானம், சோவியத் வீழ்ச்சிக்கான கார ணங்களை பகுப்பாய்வு செய்ய போது மான வழிகாட்டுதல்களை வழங்கியி ருந்தாலும், கட்சியின் எளிய உறுப்பி னர்களின் கருத்தியல் புரிதலை மேம் படுத்த இது போதாது என்று 14வது மாநாடு கருதியிருந்தது. தேசிய நிலைமை தேசிய நிலைமை குறித்து, வரைவு அரசியல் தீர்மானம் விரிவான விளக் கத்தை வழங்கியது. மத்திய அரசின் பொருளாதாரக் கொள்கைகள் எவ்வளவு ஆபத்தானவை, உலக வங்கி மற்றும் ஐஎம்எஃப் கொள்கைகள் லத்தீன் அமெ ரிக்க மற்றும் ஆப்பிரிக்க நாடுகளில் ஏற்படுத்திய தாக்கங்கள் குறித்து விரிவாக விவாதிக்கப்பட்டது. மெக்சிகோ பொருளாதாரத்தின் சரிவு ஒரு முக்கிய எடுத்துக்காட்டாக முன்வைக்கப்பட்டது. நமது ஆளும் கட்சி இன்னும் இந்த நாடுகளிலிருந்து பாடங்களை கற்றுக் கொள்ளத் தயாராக இல்லை என்றா லும், அதிகரித்துவரும் பணவீக்கம், வளர்ந்துவரும் வேலையின்மை, விரை வாக அதிகரித்துவரும் விலைவாசிகள் ஆகியவை அரசாங்கத்தின் கொள்கை கள் தொழிலாளர் வர்க்கம், விவசாயத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் பிற உழைக்கும் மக்களின் செலவில் சிறிய பிரிவின ருக்கு மட்டுமே பயனளிப்பதை அம்பலப் படுத்தியுள்ளன.
பிரிவினைவாத அச்சுறுத்தல்
பிரிவினை இயக்கங்கள் குறித்து, காஷ்மீர், அசாம் மற்றும் வடகிழக்கின் பிரச்சனைகளின் வேர்களைக் கண்ட றிய ஆளும் கட்சி தவறிவிட்டது. அவர்க ளின் ஒரே தீர்வு நிர்வாக நடவடிக்கைகள், துணை இராணுவப் படைகள் மற்றும் ராணுவத்தைப் பயன்படுத்தி தீவிரவாத நடவடிக்கைகளை அடக்குவது மட்டுமே. காஷ்மீரின் பிரச்சனைக்கு தீர்வு காஷ்மீர் மக்களின் அடையாளத்தைப் பாதுகாப்பதில்தான் உள்ளது, இதை 370வது விதியை வலுப்படுத்துவதன் மூலமும், காஷ்மீருக்கு சுயாட்சியை உறுதி செய்வதன் மூலமும் செய்ய முடியும் என மாநாடு சுட்டிக்காட்டியது. பின்தங்கிய நிலை & குறைவான வளர்ச்சி பிரச்சனை ஆளும் வர்க்கங்கள் பின்பற்றும் முதலாளித்துவ வளர்ச்சிப் பாதையின் தவிர்க்க முடியாத விளைவு – பணக்கா ரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையி லான இடைவெளி மட்டுமல்ல, பல்வேறு பகுதிகளுக்கு இடையே ஏற்றத்தாழ்வான வளர்ச்சியும் ஆகும். நாட்டின் சில பகுதி கள் புறக்கணிக்கப்பட்டு பின்தங்கிய நிலையில் உள்ளன. இது இன்று அவர்க ளின் ஆர்வத்தையும் தனி மாநிலங்க ளுக்கான கோரிக்கையையும் விளை வித்துள்ளது. பின்தங்கிய நிலையை சரிசெய்து அவர்களின் பிரச்சனைக ளை நிறைவேற்றாமல் தீர்வுகள் சாத்திய மில்லை என அரசாங்கம் உணர வேண்டும். உத்தரகாண்ட், ஜார்கண்ட் மற்றும் பஸ்தர் ஆகிய பகுதிகளில் சுயாட்சி மன்றங்களை அமைப்பதன் மூலம் இந்த கோரிக்கையை நிறைவேற்ற முடியும்.
மூன்று முன்னணிகள்
அரசியல் தீர்மானத்தில் நடந்த முக்கிய விவாதம் இயக்கத்தின் திசை தொடர்பானது. மூன்று வகையான மாற்றுகள் தீர்மானத்தில் குறிப்பிடப் பட்டிருந்தன: 1. மக்கள் ஜனநாயக முன்னணி – மக்கள் ஜனநாயகப் புரட்சியை அடைய முடிகிற ஒரே முன்னணி இதுதான். ஜனநாய கப் புரட்சியின் கட்டத்தை நிறைவு செய்து சோசலிசம் என்ற இறுதி இலக்கை நோக்கிச் செல்வதற்கான நீண்டகாலப் பார்வை. இது தொழிலா ளர் வர்க்கம், விவசாயிகள், சிறு முதலா ளிகள் மற்றும் முற்போக்கு முதலாளி கள் இடையிலான கூட்டணியை அடிப்படையாகக் கொண்டது. 2.இடதுசாரி ஜனநாயக முன்னணி – இடைக்கால முழக்கம். இந்த முன் னணி மக்கள் ஜனநாயக முன்னணி யை அடைய உதவும். இரண்டு முன்ன ணிகளுக்கும் இடையிலான ஒரே வேறுபாடு என்னவென்றால், இடது சாரி ஜனநாயக முன்னணியில், தொழி லாளர் வர்க்கத்தின் தலைமை இன்னும் உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை. 3.இடதுசாரி மற்றும் மதச்சார்பற்ற சக்திகளின் ஒற்றுமை – இடதுசாரிக ளுடன் மதச்சார்பற்ற சக்திகளை ஒன்றி ணைத்து பாஜக மற்றும் காங்கிரஸ் ஆகிய இரண்டுக்கும் எதிராக போராட தேவை. தேர்தல் மாற்றாக இது பார்க்கப்படுகிறது.
கட்சி அமைப்பு
கட்சி அமைப்பு மற்றும் வெகுஜன அமைப்புகளின் நிலை குறித்து விவாதித் தது. தேசத்தின் முன்னால் வரும் அனை த்து அரசியல் மற்றும் சமூக பிரச்சனைக ளிலும் தலையீடு செய்ததன் மூலம் கட்சி பெற்ற மதிப்புக்கும், பலவீனமான கட்சி அமைப்புக்கும் இடையே உள்ள பெரிய இடைவெளியை மாநாடு குறிப் பிட்டது. இந்த இடைவெளியை சரி செய்யாவிட்டால் நமது பொறுப்புகளை நிறைவேற்ற முடியாது. அரசு நிர்வாகத்தின் ஒவ்வொரு அடுக்கிலும் பெரும் எண்ணிக்கையி லான தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பதவிகள் உருவாக்கப்பட்ட அதிகாரப் பரவலாக் கத்துடன், குறிப்பாக மேற்கு வங்காளத் தில் நாம் அதிகாரத்தில் இருக்கும் நிலையில், இந்த பதவிகளின் ஈர்ப்பு கட்சி உறுப்பினர்களிடையே நாடாளு மன்றவாத விலகல்களுக்கு வழி வகுக்கிறது.
வெகுஜன முன்னணிகள்
வெகுஜன முன்னணிகள் குறித்து விவாதிக்கும்போது, கட்சி அணிகள் குறுகிய நோக்கு அணுகுமுறையைக் கைவிட்டு, காங்கிரஸ் கட்சிக்குப் பின் னால் உள்ள மக்கள் உட்பட அனைத்து அரசியல் கட்சிகளின் மக்களையும் பொதுவான போராட்டத்தில் இணைக்க வேண்டும் என்று மாநாடு நினைவூட்டி யது. கட்சிக்கும் வெகுஜன அமைப்பு களை வலுப்படுத்துவதற்கான அழைப்பை மாநாடு விடுத்தது. வெகுஜன போராட்டங்களை தொடங்க, சக்திவாய்ந்த வெகுஜன அமைப்புகளை உருவாக்க, அவற்றின் ஜனநாயக செயல்பாட்டை உறுதி செய்ய, இடதுசாரி ஒற்றுமையை வலுப் படுத்த மற்றும் ஒரு வெகுஜன புரட்சிகரக் கட்சியை உருவாக்க 15ஆவது மாநாடு அழைப்பு விடுத்தது.
The Fifteenth Party Congress noted that the CPIM’s analysis of the global situation following the collapse of socialism in the USSR and Eastern Europe had been vindicated, as capitalism and the market economy had completely failed the people. In the preceding period, the CPI(M) had sent 12,000 tonnes of of foodgrains and medicines to besieged Cuba. The Party Congress emphasised the need to stand with socialist countries and the people of the third world countries.
Domestically, the biggest challenge was the growth of communalism, as evidenced by the destruction of the Babri Masjid. The CPI(M) had long fought and warned against these forces and also harshly criticised the Congress(I) for its compromising attitude. The Party Congress also rejected the economic policies of the Narasimha Rao government, proposing an alternative that protected sovereignty while promoting all-round development through steps such as increased corporate tax, land reforms, and greater investment in agriculture. While taking note of the opportunism of the opposition parties, especially on the issue of communalism, the Party Congress emphasised the need to build an understanding with secular parties to defeat the BJP and the Congress(I). The Party Congress elected a 71-member Central Committee, which elected a 15-member Polit Bureau and re-elected Comrade Harkishan Singh Surjeet as the General Secretary.