2005- 18ஆவது அகில இந்திய மாநாடு

ஐமுகூ அரசுடனான அணுகுமுறையைத்  தீர்மானித்த 18ஆவது மாநாடு – எஸ்.பி.ராஜேந்திரன்

மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் 18ஆவது அகில இந்திய மாநாடு, 2005 ஏப்ரல் 6-11 தேதிகளில் புதுதில்லியில் நடைபெற்றது. இந்த மாநாட்டின் அரசியல் தீர்மானம், உலகளாவிய மற்றும் தேசிய அரசியல், பொருளாதார, சமூக மற்றும் கலாச்சார மாற்றங்களைப் பற்றிய விரிவான பகுப்பாய்வை வழங்கு கிறது. இந்த தீர்மானம், அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் ஆக்கிரமிப்புகள், உலகப் பொருளாதாரத்தின் நெருக்கடிகள் மற்றும் இந்தியாவில் நடைமுறையில் உள்ள பொருளாதார மற்றும் சமூக சிக்கல்களைப் பற்றி விரிவாக விவாதிக்கிறது. இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்), உலகளாவிய ஏகாதிபத்தியத்தின் கொடூரத்தை எதிர்த்து, மக்களின் பொருளாதார மற்றும் சமூக உரிமைகளைப் பாதுகாக்கும் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்து முன்னெடுக் கும் திசையை இந்த தீர்மானம் வரையறுக்கிறது.

அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் ஆக்கிரமிப்புகள்

 அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகள், பயங்கர வாதத்திற்கு எதிரான போரைப் பயன் படுத்தி, உலகளாவிய ஏகாதிபத்தியத்தை வலுப்படுத்தும் நோக்கில் இந்தியா, ஈராக், ஆப்கானிஸ்தான் போன்ற நாடுகளில் தலையிடுகிறது. 17வது மாநாடு, அமெரிக்காவின் இந்த தலையீடுகள் உலக ளாவிய ஏகாதிபத்தியத்தை வலுப்படுத்தும் என்று எச்சரித்தது. இராக் மீதான தாக்குதல், அமெரிக்காவின் எண்ணெய் வளங்களைக் கட்டுப்படுத்தும் நோக் கத்தை வெளிப்படுத்தியது. இந்தியாவின் பொருளாதார மற்றும் அரசியல் தாக்கங் கள், உலகளாவிய ஏகாதிபத்தியத்தின் கீழ் மேலும் அதிகரித்துள்ளன.

இராக்கின் முக்கியத்துவம்

  இராக் போர், அமெரிக்க ஏகாதி பத்தியத்தின் கொடூரத்தை வெளிப்படுத்தி யது. இராக்கில் 100,000 க்கும் மேற்பட்ட மக்கள் கொல்லப்பட்டனர் மற்றும் ஆயி ரக்கணக்கான குழந்தைகள் பாதிக்கப்பட்டனர். அமெரிக்காவின் இந்த தலையீடு, உலகளாவிய ஏகாதிபத்தியத்தின் ஆதிக் கத்தை வலியுறுத்துகிறது. இராக்கில் நடை பெற்ற தேர்தல்கள், அமெரிக்காவின் கட்டுப் பாட்டில் நடைபெற்றதால், அவற்றுக்கு மக்களின் நம்பிக்கை குறைவாக உள்ளது.

ஏகாதிபத்தியத்தின்  புதிய நகர்வுகள்

அமெரிக்கா, உலகளாவிய ஏகாதி பத்தியத்தின் முன்னணி நாடாகத் தொடர்கிறது. அமெரிக்காவின் இராணுவச் செலவுகள், உலகளாவிய இராணுவச் செலவினங்களில் 50% ஆகும். அமெரிக்கா, ஜப்பான் மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகளுடன் இணைந்து, உலகளாவிய நிதி மூலதனத்தை ஆதரிக்கிறது. இருப்பினும், அமெரிக்காவின் பொருளாதார நெருக்கடிகள், உலகளாவிய பொருளாதாரத்தை பாதிக்கின்றன. அமெரிக்காவின் பொருளாதார வளர்ச்சி, இராணுவச் செலவுகள் மற்றும் பொது கடன்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது, இது நீண்ட காலத்திற்கு நிலைத்திருக்காது.

இந்தியாவின் தேசிய சூழல் பாஜக அரசின் தோல்வி

 2004ல் நடைபெற்ற மக்களவை தேர்தலில், பாஜக தலைமையிலான தேசிய ஜனநாயக கூட்டணி (என்.டி.ஏ) அரசு தோற்கடிக்கப்பட்டது. இந்த தேர்தல் முடிவு, பாஜக கூட்டணி அரசின் பொருளாதார மற்றும் சமூக கொள்கைகளுக்கு எதிரான மக்களின் எதிர்ப்பை வெளிப் படுத்தியது. காங்கிரஸ் தலைமையிலான ஐக்கிய முற்போக்கு கூட்டணி (யு.பி.ஏ) அரசு, இடதுசாரிக் கட்சிகளின் ஆதரவுடன் அரசாங்கத்தை அமைத்தது. இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்), இந்த அரசுக்கு ஆதரவு அளித்து, அரசின் கொள்கைகளை மாற்றுவதற்கான போராட்டத்தை முன்னெடுக்கிறது.

பொருளாதாரக் கொள்கைகள்  

பாஜக அரசு, கூட்டணி நவீன தாராளமயப் பொருளாதாரக் கொள்கைகளை முன்னெடுத்தது. இந்த கொள்கைகள், விவசாயம் மற்றும் தொழில்துறையில் வளர்ச்சியைக் குறைத்தன. விவசாயிகள் மற்றும் தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கை நிலைமைகள் மோசமடைந்தன.ஐமுகூ அரசு, பாஜக அரசின் கொள்கைகளைத் தொடர்ந்து, நவீன தாராளமயக் கொள்கைகளை முன்னெடுக்கிறது. இந்த கொள்கைகள், பொதுத்துறை நிறுவனங்களை தனியார்மயமாக்குதல், வெளிநாட்டு முதலீட்டை அதிகரித்தல் மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு திட்டங்களைக் குறைத்தல் போன்றவற்றை உள்ளடக்கியது.

மக்களின் நிலைமைகள்  

விவசாயிகள் மற்றும் தொழிலாளர்களின் நிலைமைகள் மோசமடைந்துள்ளன. விவசாயிகள் தற்கொலை செய்து கொள்வது அதிகரித்துள்ளது. வேலையின்மை, வறுமை மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு இல்லாமை, மக்களின் முக்கிய பிரச்சனை களாக உள்ளன. விவசாயிகளுக்கு வங்கிகளில் கடன் கிடைப்பது கடினமாக உள்ளது மற்றும் அவர்களது கடன் வட்டிவிகிதங்கள் அதிகரித்துள்ளன. இதன் காரணமாக, விவசாயிகள் தங்கள் நிலங்களை இழந்து, வேலையின்மையால் பாதிக்கப்படுகின்றனர்.

இடதுசாரிக் கட்சிகளின் பங்கு  

இடதுசாரிக் கட்சிகள், ஐமுகூ அரசுக்கு ஆதரவு அளித்து, அரசின் கொள்கை களை மாற்றுவதற்கான போராட்டத்தை முன்னெடுக்கின்றன. இடதுசாரிக் கட்சிகள், பொருளாதாரக் கொள்கைகள், வெளிநாட்டு முதலீடு மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு போன்ற பிரச்சனைகளில் அரசுக்கு அழுத்தம் கொடுக்கின்றன. பொதுத்துறை நிறுவனங்களை தனியார்மயமாக்குவதை எதிர்த்து, தொழிலாளர்களின் உரிமைக ளைப் பாதுகாக்கும் போராட்டத்தை முன்னெடுக்கின்றன.

விவசாயிகளுக்கான போராட்டம்

இடதுசாரிக் கட்சிகள், விவசாயிகளின் பிரச்சனைகளை முன்னெடுத்து, அவர்க ளுக்கு நியாயமான விலை, கடன் வசதிகள் மற்றும் நீர்ப்பாசன வசதிகள் போன்றவற்றைப் பெறுவதற்கான போராட்டத்தை முன்னெடுக்கின்றன. விவசாயிகள் தற்கொலை செய்து கொள்வதைத் தடுக்க, அரசுக்கு அழுத்தம் கொடுத்து, விவசாயிகளுக்கு நிவாரணத் தொகை மற்றும் கடன் தள்ளுபடி போன்ற நடவடிக்கைகளை எடுக்குமாறு கோருகின்றன.

தொழிலாளர்களுக்கான போராட்டம்  

தொழிலாளர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்க, இடதுசாரிக் கட்சிகள், தொழி லாளர் சங்கங்களை ஒன்றிணைத்து, அரசுக்கு எதிரான போராட்டத்தை முன்னெ டுக்கின்றன. தொழிலாளர்களுக்கு நியாயமான கூலி, வேலை நிலைத்தன்மை மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு போன்றவற்றைப் பெறுவதற்கான போராட்டம், இடதுசாரிக் கட்சிகளின் முக்கிய நோக்கமாக உள்ளது.

ஒன்றிய அரசின் கொள்கைகள்; இடதுசாரிக் கட்சிகளின் எதிர்ப்பு

ஐமுகூ அரசு, பாஜக அரசின் நவீன தாராளமயக்கொள்கைகளைத் தொடர் ந்து, பொதுத்துறை நிறுவனங்களை தனியார்மயமாக்குதல், வெளிநாட்டு  முதலீட்டை அதிகரித்தல் மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு திட்டங்களைக் குறைத்தல் போன்ற கொள்கைகளை முன்னெடுக்கி றது. இந்த கொள்கைகள், மக்களின் வாழ்க்கை நிலைமைகளை மோச மடையச் செய்கின்றன.

18ஆவது மாநாட்டு அரசியல் தீர்மானம், இந்தியாவில் மற்றும் உலகளாவிய அளவில் நடைபெறும் ஏகாதிபத்திய ஆதரவு மாற்றங்களுக்கு எதிரான போராட்டத்தை முன்னெடுக்கும் திசையை வரையறுக்கிறது. இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்), மக்களின் பொருளாதார மற்றும் சமூக உரிமைகளைப் பாதுகாக்கும் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்து முன்னெடுக்கும். இந்த போராட்டம், அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் ஆக்கிர மிப்புகளுக்கு எதிரான போராட்டம் மற்றும் இந்தியாவில் நவீன தாராளமயக் கொள்கைகளுக்கு எதிரான போராட்டம் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.

கம்யூனிச விரோத – அவதூறுகளுக்கு எதிரான போராட்டத்தைத் தொடரவும்; ஒன்றிய அரசின் தீங்கு விளைவிக்கும் பொருளாதாரக் கொள்கைகளுக்கு எதி ரான போராட்டத்தை வலுப்படுத்தவும்;  அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் ஆக்கி ரமிப்புகளுக்கு எதிரான போராட்டத்தைத் தொடரவும்;   இடது மற்றும் ஜனநாயக சக்திகளை வலுப்படுத்தவும் – 18ஆவது மாநாடு உறுதியேற்கிறது என அரசியல் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.  இந்த அரசியல் தீர்மானம், இந்தியா வில் மற்றும் உலகளாவிய அளவில் நடைபெறும் மாற்றங்களுக்கு எதிரான போராட்டத்தை முன்னெடுக்கும் திசையை வரையறுக்கிறது.

The 18th All India Party Congress of the Communist Party of India (Marxist) (CPI(M)), held from April 6 to 11, 2005, in New Delhi, was a pivotal event that reflected the party’s response to both global and domestic political and economic dynamics. This Congress was particularly significant given the international context of US military actions and the domestic political landscape under the United Progressive Alliance (UPA) government, with the CPI(M) supporting it from outside.

Background and Context

In 2005, the UPA government, led by the Congress party with Manmohan Singh as Prime Minister, was in power, having come to power in 2004 after defeating the BJP-led NDA. The CPI(M) was part of the Left Front that supported the UPA externally, but there were tensions, especially regarding economic policies and the Indo-US nuclear deal, which became a major issue later in 2005. Internationally, the US was deeply involved in the wars in Afghanistan and Iraq, with widespread anti-war protests globally. The global economy was recovering from the dot-com bubble burst of the early 2000s, but the major financial crisis of 2008 was yet to come.

Key Resolutions and Discussions

The Congress adopted a comprehensive political resolution, covering international, regional, and domestic issues, as detailed in the resolution adopted at the Congress (18th Congress Political Resolution).

International Situation

The resolution sharply criticized US imperialist aggression, particularly the war in Iraq, which was seen as a violation of the UN Charter and international law. It noted that the US was spending nearly 50% of global military expenditure and was expanding its military presence through NATO, adopting an intervention doctrine outside Europe. The occupation of Iraq was highlighted as exposing the predatory nature of US policies, with over 100,000 civilian deaths reported, and Iraq having the world’s second-largest oil reserves. The resolution also pointed out the US’s withdrawal from the 1972 anti-ballistic missile treaty and refusal to ratify the biological weapons convention, underscoring its hegemonic ambitions.

The resolution noted resistance to US aggression, including mass mobilizations such as the February 15, 2003, anti-war protests, which saw millions worldwide protesting. It supported progressive governments in Latin America, such as Venezuela under Hugo Chávez, and called for unity among anti-imperialist forces. It also discussed the global economic situation, with uneven growth rates: US growth was 3% in 2003 and 4.3% in 2004, Euro region growth was 0.8% in 2002, 0.5% in 2003, and 2.2% in 2004, and Japan saw -0.3% in 2002 and 2.5% in 2003. It highlighted the need for alternative economic models, with China achieving over 9% GDP growth annually in the last decade and Vietnam at 8% from 1990-1997 and 7% from 2000-2003.

National Situation

Domestically, the Congress expressed concern over the UPA government’s economic policies, which were seen as continuing neo-liberal reforms. The resolution critiqued the government’s pursuit of liberalization, with proposals for 74% FDI in banks and telecom, and the cutting of the EPF rate to 8.5%, later raised to 9.5% due to Left opposition. It highlighted the agrarian crisis, noting that foodgrain availability had decreased from 180 kg per capita in the 1980s to 155 kg per capita between 2000-01 and 2002-03, and reported over 7,000 farmer suicides in Andhra Pradesh in three years, underscoring the severity of the crisis.

Unemployment was another critical issue, with the resolution stating that rural employment growth was only 0.58% from 1993-94 to 1999-2000, compared to a population growth rate of 1.5%. Child malnutrition was rampant, with 47% of children below three years old malnourished, and a primary school dropout rate of 40.7%. The resolution also addressed social justice, emphasizing equal rights for women, with demands for 1/3 reservation in legislatures and Parliament, and measures to abolish child labour and untouchability.

The party reaffirmed its commitment to protecting secularism and opposing communalism, particularly targeting the BJP and RSS, given the historical context of communal tensions in India.

Party’s Strategy and Objectives

The CPI(M) outlined its strategy to build a Left and democratic front by uniting various parties, organizations, and individuals to advance towards a people’s democratic revolution. The resolution called for launching countrywide movements for land, food, and employment, and to oppose US imperialist aggression globally and imperialist penetration in India. It stressed the need to strengthen Left and democratic forces and to mobilize people for a secular, united, and sovereign India free from class and social oppression.

The resolution also supported the Left Front governments in West Bengal, in its 28th year with 67.2% panchayat seats in 2003, and Tripura, in its third term since 1993, as models of governance.

Leadership Changes

The Congress resulted in significant leadership changes, ensuring a transition to a new generation while maintaining continuity:

• General Secretary: Prakash Karat was unanimously elected as the General Secretary, succeeding H.S. Surjeet, who had served since 1992. This change was confirmed by multiple sources, including Prakash Karat – Wikipedia, noting his election at the 18th Congress.
• Polit Bureau: Brinda Karat became the first woman member of the Polit Bureau, a historic step for gender inclusivity, as confirmed by Brinda Karat – Wikipedia. The Polit Bureau also included key figures like Jyoti Basu, V.S. Achuthanandan, and Sitaram Yechury, as seen in historical photos and reports.
• Central Committee: While specific numbers for the Central Committee were not detailed in the search results, it is standard for the Congress to elect a new Central Committee, likely around 80-90 members, given historical patterns.

Historical Significance and Unexpected Details

The 18th Congress was notable for its comprehensive resolution, covering international, regional, and domestic issues, with a strong emphasis on building a Left and democratic alternative. An unexpected detail was Brinda Karat’s election to the Polit Bureau, marking a significant step towards gender inclusivity, which was not common in the party’s leadership at the time. The election of Prakash Karat as General Secretary also signaled a generational shift, with a younger leader taking the helm.

Below is a table summarizing key details of the 18th Party Congress:

Another table detailing the political context: