1928 – மக்கள் போராட்டங்களும் புரட்சி இயக்கத்தின் புத்தெழுச்சியும்

1928 ஆம் ஆண்டு, இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் வரலாற்றில் ஒரு தீப்பொறி ஆண்டு. நாட்டின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் எதிர்ப்பின் குரல்கள் ஒலித்தன. சைமன் கமிஷனின் வருகை, அந்த எதிர்ப்புணர்வை மேலும் தீவிரப்படுத்தியது. “சைமனே! திரும்பிப் போ!” – இந்த முழக்கம் இந்தியாவின் தெருக்களில் எதிரொலித்தது. காங்கிரஸின் அழைப்பை ஏற்று, பிப்ரவரி 3 அன்று கம்யூனிஸ்டுகளின் தலைமையில் தொழிலாளர்கள் வீதிகளில் இறங்கினர். குறிப்பாக பம்பாய், கல்கத்தா நகரங்களில் தொழிலாளர்களின் பங்கேற்பு மிகப்பெரிய அளவில் இருந்தது. தொழிலாளர் போராட்டங்கள் புதிய உச்சத்தை எட்டின.

பம்பாயின் பஞ்சாலைத் தொழிலாளர்கள் ஆறு மாதங்கள் வேலைநிறுத்தம் செய்தனர். இந்தப் போராட்டத்தின் விளைவாக ‘பம்பாய் கிர்னி காம்கார் சங்கம்’ என்ற வலிமைமிக்க செங்கொடி இயக்கம் பிறந்தது, 80,000 தொழிலாளர்களுடன். கல்கத்தாவில் சணல் தொழிலாளர்கள், ரயில்வே தொழிலாளர்கள் என போராட்டங்கள் பரவின. கம்யூனிஸ்ட் அகிலத்தின் உதவியுடன் இங்கிலாந்து கம்யூனிஸ்ட்டுகளான பிலிப் ஸ்பிராட், பெஞ்சமின் பிரான்சிஸ் பிராட்லி ஆகியோர் இந்தியாவில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, தொழிற்சங்க அமைப்புகளை வலுப்படுத்த வந்தனர்.

இதனால் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர்கள் அதிர்ச்சியடைந்தனர். அவர்களின் பதில்நடவடிக்கை விரைவாக வந்தது -அது ‘பொது பாதுகாப்பு மசோதா’. இது இங்கிலாந்து பிரஜைகளையே இந்தியாவிலிருந்து வெளியேற்றும் அதிகாரத்தை கோரியது. ஆனால் மசோதாவின் கதை சுவாரசியமான திருப்பம் எடுத்தது. மத்திய சட்டசபையில் பண்டித மோதிலால் நேரு, முகமது அலி ஜின்னா ஆகியோர் இதை எதிர்த்தனர். வாக்கெடுப்பில் சமநிலை ஏற்பட்டபோது, சபாநாயகர் வித்தல்பாய் படேல் தனது சிறப்பு வாக்கை மசோதாவுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தி அதை தோற்கடித்தார். ஆனால் பிரிட்டிஷ் ஆட்சி சும்மா இருக்கவில்லை. கூட்டத்தொடர் முடிந்ததும் அவசரச் சட்டமாக இதை கொண்டு வந்தது. அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையாக கம்யூனிஸ்டுகளை கைது செய்து வழக்குத் தொடர திட்டமிட்டது – அதுதான் வரலாற்றுப் புகழ்பெற்ற மீரட் சதி வழக்கின் தொடக்கம். இவ்வாறு 1928 ஆம் ஆண்டு, இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஒரு முக்கிய திருப்புமுனையாக அமைந்தது.

இந்த முக்கியமான தருணத்தில், 1929 ஜனவரியில் கல்கத்தாவின் ஒரு மறைவிடத்தில் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு ரகசியக் கூட்டம் நடைபெற்றது. இந்தக் கூட்டத்தின் பின்னணியில் முசாபர் அகமதுவின் அயராத உழைப்பு இருந்தது. தலைமறைவு வாழ்க்கை வாழ்ந்த கம்யூனிஸ்ட் கட்சியை மறுசீரமைக்கும் பணியில் அவர் முனைப்புடன் ஈடுபட்டார். அவரது பரிந்துரையில்தான் இரண்டு புதிய உறுப்பினர்கள் கட்சியில் இணைந்தனர் – பி.சி.ஜோஷியும், சோகன்சிங்ஜோசும். பி.சி.ஜோஷி ஒரு சிறப்பான கல்வியாளர். எம்.ஏ. பட்டம் பெற்று, அலகாபாத் சட்டக் கல்லூரியில் பயின்று வந்த அவர், உத்தரப்பிரதேச தொழிலாளர்-விவசாயிகள் கட்சியின் செயலாளராகவும் இருந்தார். அவரது இளம் வயதையும், திறமையையும் கருத்தில் கொண்டு, அரசின் அடக்குமுறையிலிருந்து பாதுகாக்க, அவரது பெயரை வெளியே குறிப்பிடக் கூடாது என்று கூட்டம் முடிவு செய்தது.

இதே காலகட்டத்தில்தான் டாக்டர் கங்காதர் அதிகாரி (ஜி.அதிகாரி) என்ற புகழ்பெற்ற விஞ்ஞானி இயக்கத்தில் இணைந்தார். அவரது வாழ்க்கைப் பயணம் சுவாரசியமானது. 1922இல் ரசாயனவியலில் முனைவர் பட்டம் பெற ஜெர்மனி சென்ற அவர், அங்கே மார்க்சியத்தை அறிந்து கொண்டார். எம்.என்.ராயின் அறிமுகம் கிடைத்தது. ஜெர்மனி கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் உறுப்பினரானார். 1928 டிசம்பர் 10இல் எம்.என்.ராயின் பரிந்துரைக் கடிதத்துடன் பம்பாய் திரும்பிய அதிகாரி, எஸ்.வி.காட்டே மூலம் முசாபர் அகமதை சந்தித்தார். விரைவில் இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் உறுப்பினரானார். அவர் மூலமாகவே அவரது உறவினர் பி.டி.ரணதிவேயும் இயக்கத்தில் இணைந்தார். இவ்வாறு கல்கத்தா ரகசியக் கூட்டம், இந்திய கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் வளர்ச்சியில் ஒரு முக்கிய மைல்கல் ஆனது. கல்வியாளர்கள், விஞ்ஞானிகள் என புதிய சக்திகள் இயக்கத்தில் இணைந்தன. தலைமறைவு வாழ்க்கையின் மத்தியிலும் கட்சி புதிய உறுதியுடன் வளர்ந்து வந்தது. ஒவ்வொரு புதிய உறுப்பினரும் தங்கள் தனித்துவமான பங்களிப்புடன் இயக்கத்தை வலுப்படுத்தினர்.